หากจะพูดถึงเทคโนโลยีอื่นที่ไม่ใช่ World Wide Web แล้วมันก็เป็นเรื่องยากพอสมควร ที่จะแยกเทคโนโลยีอื่นออกไปจาก WWW เพราะปัจจุบันผู้ผลิต software ทั้งหลาย ก็พยายามผูกโยงตัวเองเข้าไปกับ browser อยู่แล้ว Java นั้นหากเราจะแยกจาก WWW ก็ได้ ถึงแม้จะผูกโยงโดยตรงกับ browser ก็ตาม แต่ถึงอย่างไรแล้ว Java ก็เป็นความซับซ้อนและต้องการผู้เชี่ยวชาญ มากกว่าการใช้ WWW ธรรมดาเสียอีก ในบทความนี้จึงไม่ถือว่า Java เป็นเทคโนโลยีในกลุ่มที่เราจะพิจารณา
ในมหาวิทยาลัยรังสิตนั้น เราก็ใช้ WWW เป็นหลักและอาจเรียกได้ว่า เป็นเทคโนโลยีเดียวที่ใช้ในอินทราเน็ตก็ได้ แต่ในขณะเดียวกันเราก็ได้พยายามมอง และได้ทดลองนำเทคโนโลยีอื่นมาใช้บ้างแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับว่ายังไม่มีอะไรดีกว่า WWW ในมหาวิทยาลัยรังสิตเราใช้ WWW ในการให้ข่าวสารและข้อมูล ด้านต่างๆแก่ทั้งผู้บริหาร บุคลากร และนักศึกษา ซึ่งรวมไปถึงผู้ปกครองของนักศึกษาด้วย ข่าวและข้อมูลที่ให้นั้นถือว่า ผู้บริโภคข่าวหรือข้อมูลมีสิทธิที่จะเลือกดูหรือไม่ดูก็ได้ เราไม่ได้บังคับ ขณะที่มีการใช้ WWW อีกด้านหนึ่งซึ่งมีลักษณะเป็นการประมวลผล งานแบบนี้จะมีลักษณะบังคับ เช่นการเบิกจ่ายพัสดุจะต้องทำผ่านอินทราเน็ตเท่านั้น จะเบิกโดยวิธีอื่นไม่ได้ นั่นคืองานที่มีลักษณะบังคับ หรือการให้นักศึกษาลงทะเบียนผ่านอินทราเน็ต บังคับให้ลงทะเบียนได้ทางนี้ทางเดียว จึงมีลักษณะบังคับ เมื่อบังคับแล้วผู้บริโภคย่อมไม่มีสิทธิเลือก ไม่มีโอกาสบิดพริ้ว จะไม่สนใจไม่ได้ งานที่มีลักษณะบังคับนี้ จึงประสบความสำเร็จในแง่ผู้ใช้อยู่ในตัวอยู่แล้ว แต่งานในลักษณะที่ไม่บังคับนี่สิ ผู้บริโภคอาจไม่สนใจเลยก็ได้ ถ้าข่าวสารหรือข้อมูลนั้นไม่ดีพอ สำหรับอินทราเน็ตในมหาวิทยาลัยรังสิตนั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะประสบความสำเร็จไปทุกระบบ การให้ข้อมูลเกี่ยวกับนักศึกษานั้น แน่นอนย่อมประสบความสำเร็จ เพราะนักศึกษาทุกคนอยากรู้ผลการเรียนของตนเอง ถึงแม้จะสามารถหาดูได้ทางอื่น แต่ข้อมูลผ่านคอมพิวเตอร์ ก็แลดูน่าเชื่อถือกว่าและที่สำคัญ เรารู้ถึงเสน่ห์ของความเปลี่ยนแปลง
http://itnet.rsu.ac.th/surachai/intranet5.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น